อีกหนึ่งเรื่องราวที่เป็นแรงบันดาลใจให้เพื่อนๆ ชาว ScholarShip.in.th มาชมกันในวันนี้เป้นเรื่องราวของอีกหนึ่งบุคลที่เรียกได้ว่าเป็นเด็กข้างถนนเลยก็ว่าได้นะครับ แต่ชีวิตเขาจะมีจุดพลิกผันอะไรยังไงเรามาชมกันเลยดีกว่า
ลิซ เมอร์เรย์ หญิงสาวที่สร้างแรงบันดาลใจให้วัยรุ่นและผู้ด้อยโอกาส จากเด็กข้างถนนที่ไร้ที่อยู่อาศัย ไม่มีเงินเงินในกระเป๋าแม้แต่แดงเดียวได้เข้าเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยชั้นนำระดับโลกอย่าง หาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ในประเทศสหรัฐอเมริกาได้
สำหรับเพื่อนๆ บางคนอาจจะรู้จักเธอจากภาพยนตร์เรื่อง Homeless to Harvard ซึ่งผู้สร้างได้เกิดแรงบันดาลใจขึ้นเมื่อได้ฟังเรื่องราวของเธอนั่นเอง เรื่องราวของเธอจะเป้นยังไงมาชมกันเลย
ลิซ เมอร์เรย์ อาศัยอยู่กับพี่สาวและพ่อแม่ขี้ยาในอพาร์ตเม้นท์ย่านชุมชนแออัด ตอนอายุ 9 ปี เธอต้องหาเลี้ยงครอบครัวด้วยการตระเวนไปขออาหารตามร้านขายของชำ ในขณะที่พ่อแม่เสพโคเคนอยู่บ้าน
และเมื่ออายุ 15 ปี แม่ก็เสียชีวิตลงเพราะติดเชื้อเอดส์พ่อก็ย้ายไปอยู่สถานพักพิงสำหรับผู้ไร้ที่อยู่อาศัย ลิซจึงกลายเป็นเด็กข้างถนนไปโดยปริยาย เธอไม่มีที่ซุกหัวนอน ต้องอาศัยม้ายาวในสวนสาธารณะแทนเตียงในเวลากลางคืน
เธอจึงเริ่มคิดวางแผนสำหรับอนาคตของเธอว่าถ้าหากเธอยังใช้ชีวิตแบบไร้จุดหมายต่อไปแบบนี้ ก็คงจะมีชีวิตในอนาคตไม่ต่างไปจากพ่อแม่ของเธอ เธอจึงตั้งใจที่จะร้างชีวิตของตนให้ดีขึ้นให้ได้
แต่ลิซก็ยังโชคดีอยู่ที่ว่า เธอได้รู้จักกับเพื่อนต่างวัยคนหนึ่ง ที่มีกจะกระตุ้นพลังแห่งการเรียนรู้ของเธอวยการมอบสารนุกรมเก่าๆ ชุดหนึ่งให้เป็นของขวัญ ทำให้เธอเกิดความสนใจ และไม่รีรอที่จะเปิดมันออกมาอ่านอยู่บ่อยๆ
อีกทั้งเพื่อนคนนี้นี่แหละ ก็ยังซื้อตั๋วพาเธอไปทัวร์มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด สิ่งที่ได้พบเห็นสร้างแรงบันดาลใจให้เธออยากเรียนหนังสือ และตั้งความหวังว่าสักวันหนึ่งเธอจะต้องเข้ามายืนในรั้วมหาวิทยาลัยแห่งนี้ให้ได้
ต่อมาลิซจึงได้ตัดสินใจสมัครเข้าเป็นนักเรียนในโปรแกรมพิเศษสำหรับผู้ด้อยโอกาส เธอตั้งใจเรียนอย่างเต็มที่ อีกทั้งยังบริหารเวลาของเธอไปทำงานพาร์ทไทม์อีกด้วย
หลังจากที่เธอเรียนจบในระดับมัธยมศึกษาตอนปลายแล้ว เธอสมัครชิงทุนการศึกษาทุกแห่งเท่าที่จะทำได้ และเมื่อรู้ว่าหนังสือพิมพ์ นิวยอร์ก ไทม์ส มีโครงการมอบทุนการศึกษาให้แก่เด็กเรียนดีแต่ยากจน เธอก็ยิ่งมุมานะในการเรียนมากขึ้น และเธอก็ทำสำเร็จ มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดเปิดประตูต้อนรับเธอให้เข้าศึกษาต่อทางด้านจิตวิทยาคลินิกในที่สุด
การจะเข้าไปเรียนมหาวิทยาลัยฮาวาร์ดของเธอด้วยตัวเธอเองโดยไม่มีทุนการศึกษานั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้ เพราะว่าทางมหาวิทยาลัยจะตรวจสอบเธอจากพื้นฐานครอบครัว ประวัติการศึกษาและเงินออมนั่นเอง ซึ่งการได้ทุนการศึกษาก็เหมือนเป็นการเปิดประตูสู่ความสำเร็จในชีวิตเธอเลยก็ว่าได้
ในระหว่างเรียนเธอใช้เวลาว่างเดินทางไปบรรยายตามแหล่งสลัม เพื่อให้เด็กวัยรุ่นได้เห็นตัวอย่างว่า แม้จะเป็นเด็กจรจัด ไร้ที่พักพิง ไม่มีเงิน และกินอาหารจากกองขยะ แต่ทุกคนก็มีชีวิตที่ดีขึ้นได้ถ้าตั้งใจจริง!!
Source: Eduzone
