การยากไร้แม้กระทั่งที่อยู่อาศัย น่าจะเป็นหนึ่งในฝันร้ายที่ใครหลายคนนึกภาพไม่ออก แต่สำหรับบางคน ฝันร้ายนี้ได้เป็นแรงผลักดันสู่ชีวิตที่ดีกว่า
นี่คือเรื่องราวของ Dakota Kay ชายหนุ่มวัย 26 ปีผู้ซึ่งสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเอกเมื่อไม่นานมานี้ ทว่า ก่อนหน้านี้ บัณฑิตจาก Navajo คนนี้ เป็นหนึ่งในชาวโฮมเลสผู้ยากไร้
Kay เล่าว่า ชีวิตของพวกเขาไม่ได้โชคดีอย่างคนอื่นๆ “พวกเราเสียเปรียบ” เขากล่าว แม้คุณจะเสียใจในโชคชะตาแค่ไหน แต่โลกไม่ได้เสียใจไปกับคุณ เพราะฉะนั้น นั่นไม่ใช่ข้อแก้ตัว
Kay เติบโตขึ้นมาใน Navajo Nation เมือง Kayenta รัฐอริโซน่า และอาศัยอยู่ที่นั่นมาทั้งชีวิต เขาเติบโตขึ้นมาพร้อมกับหมู่พี่น้องและญาติของตัวเอง
“ผมโชคดีที่มีทั้งพ่อและเเม่ รวมถึงบ้าน (ที่แม้จะไม่ใช่บ้านในแบบที่หลายคนนึกถึง) รวมถึงไฟฟ้าและมีน้ำปะปาไว้ใช้“
“พ่อของผมทำงานทุกวัน และแม่ก็ต้องทำงานถึง 2 แห่ง เพื่อเลี้ยงดูผม“
เขาเล่าด้วยว่า ในหมู่เพื่อนๆ ที่โตมาด้วยกัน มีไม่กี่คนที่จะได้รับโอกาสเข้ามหาวิทยาลัย และน้อยกว่านั้นที่จะเรียนจบ แต่สิ่งที่ยากยิ่งกว่าคือได้เรียนในระดับบัณฑิตศึกษา
แม้ความหวังจะดูริบหรี่ แต่ Kay รู้ว่า ในวันหนึ่งข้งหน้าเขาจะต้องสำเร็จการศึกษาในระดับปริญญาเอกให้ได้ แรงผลักดันนั้นทำให้เขาทำงานอย่างหนักเพื่อปูเส้นทางสู่อนาคต และในที่สุด! ด้วยวัยเพียง 26 ปี เขาก็ทำสำเร็จ ในฐานบัณฑิตปริญญาเอกสาขากายภาพบำบัด
Kay เข้าเรียนในระดับปริญญาตรีที่ Fort Lewis College รวมถึงสมัครขอทุนการศึกษาและเงินช่วยเหลือทั้งหมดเพื่อแบ่งเบาค่าใช้จ่ายให้กับที่บ้าน ในขณะเดียวกัน เขาก็ได้รับเงินสนับสนุนค่าที่พักอาศัยในช่วงที่เรียนอยู่ โดยแลกกับการที่เขาต้องเข้าเรียนในช่วงฤดูร้อนเพื่อทำโครงการให้สำเร็จ ซึ่งหลังจากนั้น ทำให้เขาไม่ได้รับเงินทุนสำหรับหอพักหรืออพาร์ทเมนท์ในช่วงหลายเดือนต่อมา
“ผมไม่มีแม้แต่ค่าเรียนหรือค่าที่พัก มันทำให้ท้อแท้ แต่ผมต้องทำตามแผนที่วางไว้ มีหลายอย่างที่ผมต้องทำ “
ช่วงที่ไม่มีที่พัก Kay ใช้วิธีนอนในห้องสมุด อาบน้ำในห้องน้ำสาธารณะใกล้กับมหาวิทยาลัย และหากโชคดี จะมีเพื่อนชวนเขาไปพักด้วยสักสองสามคืน
เขาไม่เคยอยากกู้ยืมเงิน เพราะหลังจากที่เติบโตมาท่ามกลางผู้คนที่เป็นหนี้ท่วมหัว ความคิดนั้นไม่เคยเกิดขึ้นกับเขา รวมถึงการขอเงินพ่อแม่ด้วย นั่นทำให้ Kay ใช้ชีวิตอย่างนี้เรื่อยมา
ความลำบากของเขาไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น ในช่วงที่เรียนปริญญาโท ทุนการศึกษาที่ได้รับถูกตัดงบออก ทำให้ครอบคลุมแค่ค่าเล่าเรียน นั่นทำให้เขาเจอกับเรื่องยุ่งยากที่ไม่รู้จะหาทางออกอย่างไร
ชีวิตช่วงนั้นของ Kay อยู่ได้ด้วยแรงบันดาลใจอย่างเดียวคือต้องประสบความสำเร็จทางการศึกษาให้ได้ เขายืมรถมาจากพ่อแม่เพื่อที่จะได้จอดรถในที่ปลอดภัยเพื่อนอนหลับในตอนกลางคืน เช้ามาก็กินอาหารจากร้านสะดวกซื้อ และเเวะอาบน้ำที่ไหนสักที่ก่อนจะไปเข้าเรียน บางครั้ง ถึงกับต้องไปกินอาหารที่บ้านพักคนจรจัดเลยทีเดียว
“ผมไม่หดหู่ หรือเศร้ากับสิ่งที่เกิดขึ้น ผมคิดแค่ว่า ผมต้องทำเพื่อที่จะประสบความสำเร็จ“
3 ปีแห่งความยากลำบากผ่านพ้นไป ในที่สุดเขาก็ได้รับความช่วยเหลือจากมหาวิทยาลัยโดยการจัดห้องพักรวมและมีอาหารฟรีให้กับเขา
แต่ความสบายก็มาได้ไม่นานเมื่อ Kay ถูกส่งไปฝึกงานในรัฐเท็กซัส นั่นทำให้เขาต้องกลับมานานในรถ ก่อนที่คริสจักรแห่งหนึ่งจะรับเขาเข้าพักพิง
หลังจากผ่านความลำบากมาอย่างมากมาย มีเพื่อนเคยถามเขาว่าทำไมไม่ขอเงินพ่อแม่ ซึ่ง Kay ก็ตอบเพียงว่า มันต่างกัน มันคือคัลเจอร์ช็อกอย่างหนึ่งนั่นแหละ
วันนี้ Kay เรียนจบแล้ว เขามีแผนที่จะกลับบ้านใน Navajo Nation เพื่อเตรียมสอบเพิ่มเติมและสมัครงานใน Indian Health Service (IHS) สิ่งหนึ่งที่เขาอยากให้กำลังใจทุกคนที่กำลังเผชิญปัญหาก็คือ ความรับผิดชอบที่ไม่ใช่เพียงแค่ตัวคุณ แต่ต่อครอบครัวด้วยจะเป็นแรงผลักดันที่ดี นอกจากนี้ ชีวิตมีหนทางเสมอ คุณแค่ต้องคอยตามมันให้ทัน
ที่มา: insideedition
