‘they’, ‘them’ & ‘their’ สรรพนามที่ใช้เมื่ออ้างถึงบุคคลในรูปเอกพจน์หากไม่ระบุเพศ

อย่างที่ทราบกันดีว่าในภาษาอังกฤษเองก็มีคำสรรพนามที่แบ่งแยกเพศในการเรียก ไม่ว่าจะเป็น he & him เพื่อเรียกผู้ชาย หรือ she & her เพื่อเรียกผู้หญิง ตัวอย่างเช่น

– “If Mr. Brown calls while I’m out, tell him to call back later.”

– “If the lady calls while I’m out, tell her to call back later.”

ทั้งนี้ เนื่องจากภาษาอังกฤษไม่มีคำสรรพนามที่ไม่เจาะจงเพศเพื่ออ้างถึงบุคคลอื่นๆ ในรูปเอกพจน์ หากเป็นในสถานการณ์ที่ไม่ทราบเพศ หรือบุคคลนั้นๆ ไม่ประสงค์จะบอกเพศ ส่วนใหญ่มักจะใช้สรรพนามอย่าง ‘he’ หรือ ‘him’ แทน เช่น

– “If anyone calls while I’m out, tell him to call back later.”

แต่ในปัจจุบัน การใช้สรรพนามอย่าง ‘he’ หรือ ‘him’ เพื่ออ้างถึงบุคคลอื่นๆ นั้นไม่ได้รับการยอมรับอีกต่อไป เพราะมันเป็นคำสรรพนามทั่วไปที่หมายถึงบุคคลเพศใดเพศหนึ่ง

ด้วยเหตุนี้ ‘they’ หรือ ‘them’ จึงถูกนำมาใช้ในบริบทนี้ และได้รับการยอมรัยมากขึ้น รวมถึงการใช้ ‘their’ ด้วยเช่นกัน เพราะมันสามารถใช้แทนทั้ง his/her ได้อย่างกว้างขวาง ตัวอย่างดังนี้

– “Someone said that they saw a man running away with the suitcase.”

– “Each person was asked what they wanted for lunch.”

– “I’m looking for the owner of this phone to give it back to them.”

– “The person who called didn’t leave their name.”

– “Oh, someone has dropped their key. I’ll leave it at the reception.”

– “Any parent would be worried about their child given the circumstances.”

ความเป็นไปได้อีกประการหนึ่งคือการใช้  ‘he or she’, ‘him or her’, ‘his or her’ หรือ ‘himself or herself’ แทนในประโยคไปเลย แต่ทั้งนี้มันอาจสร้างความรู้สึกอึดอัด หรือน่ารำคาญ หากต้องใช้ซ้ำๆ บ่อยๆ ในประโยค ตัวอย่างดังนี้

– “If a patient has a problem, he or she should speak to his or her doctor.”

หลายคนอาจจะสงสัยว่าแบบนี้จะผิดหลักไวยากรณ์หรือไม่? แต่บอกเลยว่าการใช้สรรพนามพหูพจน์เพื่ออ้างถึงประธานเอกพจน์ไม่ใช่เรื่องใหม่ ในความเป็นจริงมันเกิดขึ้นตั้งแต่ในศตวรรษที่ 16 และปัจจุบันได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางทั้งในภาษาพูดและภาษาเขียน ด้านล่างคือตัวอย่างของการใช้งานในศตวรรษที่ 19

“It’s enough to drive anyone out of their senses.” – GB Shaw, Plays Pleasant and Unpleasant (1898)”

ทั้งนี้ก็มีนักไวยากรณ์แบบดั้งเดิมหลายคนยังลงความเห็นว่ารูปแบบการใช้สรรพนามพหูพจน์เพื่ออ้างถึงประธานเอกพจน์นั้นไม่สามารถยอมรับได้ในการเขียนอย่างเป็นทางการ เพราะฉะนั้นหากจำเป็นที่ต้องใช้ในบริบทที่เป็นทางการมากๆ การเปลี่ยนถ้อยคำใหม่น่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหานี้

แต่หากเป็นในสถานการณ์อื่นๆ การใช้ ‘they’ ‘them’ หรือ ‘their’ เพื่ออ้างถึงบุคคลที่ไม่ระบุเพศ ก็เป็นที่ยอมรับได้อย่างสมบูรณ์

ที่มา: learn-english-today